Vrachtwagenchauffeur Rachel (28) scoort met zelfgeschreven coronaversie van ‘Het Dorp’
Rachel Stalvord (28) schreef in een opwelling een eigen coronaversie van Het Dorp van Wim Sonneveld. Ze zingt over vreemde tijden, geen feest gaat door, haar oma ziet ze alleen door de ramen. Wordt het ooit weer zoals toen? Het filmpje is online al bijna 50.000 keer bekeken.Morvenna Goudkade 7 juni 2020, 10:17
Lied (Opent in een nieuw venster)
Op woensdag 3 juni nam Rachel Stalvord uit Haastrecht haar zelf geschreven nummer op in de studio, de bijbehorende video zette ze de volgende dag op Facebook. En vervolgens ging het los. ,,Ik ben helemaal overdonderd, had dit totaal niet verwacht”, zegt Stalvord, thuis in Haastrecht. ,,De reacties zijn ongekend. Het filmpje wordt ontzettend vaak bekeken, geliked en gedeeld. Heel veel mensen laten berichtjes achter.”
Juist die berichtjes doen haar goed, zegt ze. ,,Mijn nummer is niet commercieel. Ik wilde mijn gevoel uiten. En nu schrijven mensen dat ze het heel bijzonder vinden, dat ik hun emoties heb verwoord. Ze zeggen: dit is precies zoals ik me voel.”
Coronahit
Ze weet mensen vaker te verbazen. Rachel Stalvord werkte in de zorg, maakte een carrièreswitch en werd vrachtwagenchauffeur. En nu ze al jaren niet muzikaal actief is, gaat ze opeens viral met haar eigen coronahit.
,,Het is eigenlijk heel gek zoals het gegaan is”, blikt de 28-jarige terug. ,,Eind mei ging ik ’s avonds een stukje fietsen met Stefan, mijn vriend. We hadden het over Het Dorp, het liedje van Wim Sonneveld. Daarin wordt teruggekeken op een tijd die er niet meer is: voorgoed voorbijgegaan. We zeiden tegen elkaar, het lijkt alsof we zelf ook in een andere tijd leven. Alsof door corona de normale tijd niet meer bestaat.”
Op de fiets werd verder gefilosofeerd, vertelt Stalvord. ,,Stefan zei tegen me: waarom maak je niet een eigen versie van Het Dorp, zoals het nu is? Dat bleef wel knagen en het lied ook. Toen we thuis kwamen, heb ik mijn kladblok gepakt. Binnen een half uur had ik de tekst geschreven. De volgende dag heb ik het op Facebook gezet, ik kreeg meteen zóveel reacties.”
Veel vrienden vonden dat ze haar songtekst ook zelf moest zingen en opnemen. Niet zo gek, want zingen kan ze, al staat de muziek al jaren op een laag pitje. ,,Ik zing eigenlijk al zolang als ik weet. Ik heb vroeger in bandjes gezongen en musical gedaan. Maar sinds ik ging werken, in de zorg en nu op de vrachtwagen, komt het er niet meer van. Maar het is me altijd blijven trekken.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Spontane inzameling
Om de opname mogelijk te maken, wordt neef Robin van Beek ingeschakeld. Hij zit in de muziekindustrie en regelt een opnamedag in een geluidsstudio. De kosten daarvoor worden door vrienden van Stalvord via een spontane inzameling bij elkaar gebracht. ,,Ik ben naar de studio gegaan, daar is mijn tekst nog wat bijgeschaafd en toen heb ik ingezongen en is er ook een filmpje gemaakt”, vertelt Stalvord. ,,Die video heb ik de volgende dag online gezet.”
In het inmiddels veelbekeken filmpje, zingt Stalvord over wat haar persoonlijk heeft geraakt tijdens de coronacrisis. Niet meer samen, steeds alleen, niet meer naar de kroeg, niet meer zingen in het koor. Ze blikt terug op de tijd waarin het nog heel gewoon was om met dertig in de klas te zitten en zonder mondkapje in de trein. Of op bezoek te gaan bij haar oma in Oudewater, want de twee zien elkaar nu alleen via het raam. Oma Sjaan van Achthoven houdt de moed erin én is trots op haar kleindochter. Die is op haar beurt trots op oma. ,,Ze is 88 en woont nog zelfstandig. Maar we doen heel voorzichtig en houden het contact beperkt.”